Mixed feelings

Lieve allemaal,

Laat ik beginnen met jullie allemaal een sawat di pi mai te wensen, oftewel een gelukkig nieuwjaar in het Thai! Hopelijk hebben jullie net zo'n leuke avond, maar dan met champagne en oliebollen, gehad als ik had!

Maar, eerst even terug naar kerst want daar is mijn laatste verslag geëindigd. Ik heb met kerst de gevreesde en verwachtte inzinking gehad. Voelde me niet helemaal prettig in de sfeer die, met name 's avonds, op ko tao hing. Vooral op kerstavond waren er genoeg feestjes (blijkbaar is kerstavond een feestavond in tegenstelling tot de kerstdagen zelf) en dat resulteerde dus in hordes lompe, dronken en luidruchtige mensen. Ik mistte thuis heel erg, want wist dat iedereen daar bij elkaar was. Een skypesessie maakte dan wel weer veel goed :) Afgezien van dit dipje heb ik me goed kunnen vermaken. Ik ben op eerste kerstdag naar freedom beach gefietst. Ofja gefietst, ook stukken gelopen want zelfs in de allerlichtste mountainbike versnelling was het soms onmogelijk om de heuvels op te komen. Freedom beach is een ministrandje met aan de waterrand mangroves, waardoor je vanaf zee helemaal niet kan zien dat er een strand ligt. Heb de hele dag lekker gelezen, gezwommen en gezond en tussen de middag genoten van pad Thai met zeevruchten. Heerlijk!
Tweede kerstdag zou een reisdag worden, want Ik wilde graag naar het nationaal park khao sok. Ik dacht dat ik wel met de boot terug kon naar chumpon en dan daar de bus pakken, maar nee dat was niet mogelijk om in 1 dag te doen. Het alternatief was met de boot via ko phangan en ko samui naar suratthani en dan daar op de bus stappen. Daar had ik eigenlijk helemaal geen zin in, want dat betekent dus 5 uur op de boot.. Veel keus had ik niet, dus dat toch maar gedaan. Ik kwam terecht naast een meisje die ook een dramatische heenreis had gehad en ook snel zeeziek wordt dus samen hebben we zitten duimen voor een kalme zee. Volgens haar was de zee een aantal dagen geleden zo ruw omdat het toen rondom volle maan was en dat heeft blijkbaar invloed op het getij. Het duimen heeft geholpen want de zee was zo glad als een spiegel. En ja, ik heb zelfs genoten van deze boottocht. Muziekje op en lekker in de zon zitten. Om half 3 waren. Bij de pier van suratthani en daar de bus in. Na ongeveer een uur stopt de bus en schreeuwt een mannetje keihard: khao sok khao sok khao sok! Twee Amerikaanse jongens die in slaap waren gevallen dachten dat er een overval was, maar we moesten gewoon uitstappen haha. Overstappen op een andere bus en de reis werd vervolgd. Uiteindelijk was ik om 19 uur bij mijn guesthouse en had een geweldige kamer op palen met uitzicht op de jungle.
De dag erna heb ik een tour gedaan, waarbij we eerst naar het stuwmeer in het nationaal park zijn gereden, dar hebben geven met een longtailboot naar een floating guesthouse. Daar konden we zwemmen en kajakken en was ook de lunch. Na het eten hebben we een jungletocht gemaakt en daarbij ook een grot bezocht. Met dank aan de geringe info heb ik mijn rugzak op hoop van zegen laten liggen voor we de grot in gingen, het water zou namelijk tot aan je schouders komen. De grot zelf was echt prachtig met duizenden vleermuizen, stalagtieten en klimmen en klauteren door de rivier die er doorheen stroomt.

Vanuit khao sok ben ik doorgereisd naar krabi. Hier was het voor het eerst weer echt heet! Ben met de longtailboot naar het strand gegaan, want die liggen namelijk ongeveer 20 km verderop. 'S avonds mijn ogen uitgekeken op de drukke markt en daar ook gegeten. Heb nog getwijfeld over het proberen van insecten maar heb het niet gedaan. Heb er nu wel een beetje spijt van dus als ik ze nog ergens tegenkom dan doe ik het alsnog, beloofd! ;)
Op 30 december ben ik doorgegaan naar ko lanta. Het eiland loopt nog wat achter qua toerisme, waardoor er een hele fijne sfeer hangt. Heb met de scooter het hele eiland verkend en hoe verder je naar het zuiden gaat, hoe mooier het wordt. De weg slingert langs de bergen en beneden zie je de witte stranden liggen. Hoe zuidelijker, hoe leger de stranden ook. Toeristen zie je nog maar her en der en restaurantjes zijn er al helemaal niet. Met oud en nieuw had ik afgesproken met Marcel en Nikki. We zijn eerst iets gaan eten en daarna naar een strandfeestje gegaan. De dj telde de laatste 5 seconden af en toen hebben wij geproost met een cocktail en onze voeten in het zand! Was ik de dag ervoor bij het resort nog platgegooid met happy newyear liedjes, hier besloot de dj om popnummers van een jaar of 10 geleden te draaien haha. 1 januari heb ik lekker relaxt op het strand doorgebracht en voor, voorlopig, de laatste keer met Nikki en Marcel gegeten. Zie hen pas weer in Nederland, want mijn Thailand avontuur zit erop!

2 januari zou ik met de boot via ko lipe maar langkawi in Maleisië gaan. Bij het ophalen zat er al in een Koreaans/Amerikaans stel dat ook naar langkawi bleek te gaan. Vlak bij de pier moesten we weer tickets omwisselen en de man aan de bali zei: I need to tell you something. Dan weet je het al: bad news.. En inderdaad, ze hadden de plannen veranderd en we zouden nu per bus naar satun (laatste plaats voor de grens) gaan en dan daar op de ferry stappen. Ten we vroegen waarom kregen we als antwoord blablahmmm. Geen antwoord dus, en het enige wat we hebben kunnen bedenken is dat ze geen hele boot willen laten varen voor maar 3 mensen, of dat het gigantische geldklopperij is. We hebben wel geld terug gekregen, maar nu alsnog veel te veel betaald. Maarja die discussie is natuurlijk zinloos, want dan doen ze ineens of hun Engels niet meer toereikend is. In ieder geval, we werden door de limousine (in werkelijkheid een roze tuktuk) naar het vaste land gebracht en daar moesten we overstappen in een pick-up truck. Die stopte bij de hoofdweg bij een benzinestation en zei dT we zelf verder moesten rijden want hij kon dat niet. Ehm wat?! De Amerikaan had zich al opgeofferd, maar toen werd er over en weer gebeld en ineens stond er een minibusje waarmee we verder moesten. Gelukkig waren we op tijd voor de laatste ferry. Bij de haven werden ook alle immigratiezaken geregeld en bij alle gekheid van de hele dag kwam er nog een paspoort probleem bij. Bij iedereen werd het paspoort geopend en een stempel gezet dat je Thailand verlaat, maar mijn paspoort werd 2 keer gescand en er was druk overleg in het hokje. Begon die man ook nog over een of ander accident en had geen idee waar die het over had. Ben nergens bij betrokken geweest en ook niet aangehouden tijdens het scooterrijden ofzo, dus kreeg het even benauwd. Na nog een scan werd de stempel alsnog gezet. Pfoe, gelukkig!! De overtocht duurde 1.5 uur en toen was het selamat datang Maleisië (welkom in Maleisië) !

Het eerste wat me opviel is dat het hier allemaal schoon en netjes is. En daarnaast heb ik al verschillende vrouwen in burka zien rondlopen. Ik maak hier kennis met godsdienst nummer 3 van deze reis: de islam. Vandaag heb ik het eiland verkend per scooter, ik word een echte expert zo langzamerhand ;) ook in de minder toeristische delen is het nog steeds netjes. De Maleisische mensen zelf wonen ook in fatsoenlijke huizen en niet in van die hutjes van bijeengeraapte zooi zoals in Bali en Thailand was. Ik ben eerst met de kabelbaan naar boven gegaan en ben daarna naar het hoogste punt van langkawi gereden. Schitterende uitzichten over het eiland en de archipel waar ze bij hoort. Het enige jammere was dat het vrij bewolkt was, anders had je tot in Thailand kunnen kijken. Op de terugweg kwam ik in een mega stortbui terecht en was binnen 10 seconden helemaal doorweekt! En pijn dat regen doet als je op de scooter zit. Het voordeel was en dat het iets is afgekoeld, want het is hier plakkerig en heet. Zal niet zeuren verder ;)

Over precies 3 weken vlieg ik alweer terug naar Nederland, het aftellen kan gaan beginnen dus! ;) Aan de ene kant kijk ik er naar uit om weer terug te zijn en iedereen weer te zien, maar aan de andere kant wil ik nog zoveel zien hier. Moet nu serieus gaan plannen om dat ook te kunnen doen en dat is even wennen.

Liefs, Meike